احوالِ حافظ : شبِ ششم

بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

زان باده که در میکده عشق فروشند

مارا دو سه ساغر بده و گو رمضان باش

در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک

جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش

دلدار که گفتا به توام دل نگران است

گو می رسم اینک به سلامت نگران باش

خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش

ای درج محبت به همان مهر و نشان باش

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند

ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش

حافظ که هوس میکندش جام جهان بین

گو در نظر آصف جمشید مکان باش

حرفِ مردم : شرمین نادری

دوست داشتن ، دوباره دوست داشتن درست لحظه ای برایت اتفاق می افتد که بی هوا از خانه بیرون زدی ، کوچه ها پر از قاصدک های پرنده است و ریزه بارانی شانه هایت را خیس می کند و کسی که هیچ منتظرش نبودی خندان می رسد از آن طرف خیابان و می گوید که دیشب خوابت را دیده و دستت را می گیرد و سریع می کشد سمت خودش ،مبادا پریدن بی حواس بچه های مدرسه سرکوچه توی چاله های کوچک گل و آب ، لباس تازه ات را خیس کند،همان وقت است که تو خوشخوشک از جوبی می پری و در حالی که دستت توی دست آن غریبه است می فهمی که داری خوابش را می بینی .

به نقل از صفحه یِ شخصیِ "شرمین نادری"

دل نوشته : سخت گیر

خاطره . . 

این شاه بیتِ غزلِ حُزن انگیزِ زندگی اَم

در واژه واژه یِ راه رفتن هایَم بالغ می شود و چشم به چشم در نگاهَم زندگی می کند.

و گاه تَر می شود و با اشک ، هم آوایی می کند رویِ گونه هایَم

و گاه سرما می شود و دستانم را به عشق بازی دعوت می کند..

چه بی اندازه اند خاطرات.

چه سنگ است مرور و چقدر ناچیزند لحظه هایِ فراموشی..

بعد از تو . . .

 خورشید باز هم طلوع می کند.

روزنامه ها باز هم در دستانم مُچاله می شوند

 و کَتانی هایِ کُهنه ام باز هم پایَم را می گَزَند

بعد از تو حتی "کوهِن" هم به خواندنِ عاشقانه ها ادامه خواهد داد . .

فقط ما . . یعنی من و قلبِ بازدارنده یِ احساساتی ام ، کمی سخت گیر تر شده ایم

همین . . . 

"آرری"

سیاه و سفیدهایِ مشهور : کیتارو

عکس نگاه : تنهایِ بی سر