این لحظه ها پایانِ دلتنگی
این روزها محکومِ بی صبری ست
من پا به پایِ گریه بیدارم
دنیام عجیب این روزها ابریست
حِسَم شبیهِ خواب و بیداری
بینِ ندیدن ها و دیدن ها
حسی شبیهِ ترسِ یک گنجشک
از شاخه هنگامِ پریدن ها
بی ترسِ این دلشوره هر شب
فانوسِ دنیایِ تو روشن بود
این شهر روزی شهرِ رویاهام
این خونه روزی خونه یِ من بود
ای لحظه یِ آرامش و تصمیم
حس می کنم بسیار نزدیکی
من با تو می مونم تمامِ عمر
من برنمیگردم به تاریکی . . .
"عبدالجبار کاکایی"
تو بدجوری سرگرمِ رفتن شدی
حواسم به سرمایِ تو راهته
همه فکر تو رفتنه ، من هنوز
توو فکرم که بارونی همراهته؟!
بشین آخرین خنده هامو ببین
ولی قبلِ بغضِ دوتامون برو
به آرامشِ آسمون دل نبند
هوا ابریه قبلِ بارون برو . . .
**از مجموعه "تحتِ پیگردِ قانونی" ِ احمد امیرخلیلی
مـن عـاشـق شـب زنـده داری ام
انــــگــار خــدا نــزدیـک تـر میـشـه
وقــتـی کــه خـلـوت مـیـکـنم تـنها
احـسـاس ها سَـرریـزتــر مـیشـــه
مـــن از شـــلـوغــی ها فــراری ام
از بـُحـبـوحـه از هَـمـهَـمـه گـیـجــم
وقتی که خودکار و وَرق اینجاست
قــدِ یـه دنــیـا نُـسـخه می پـیـچم
تــاوقـتـی روز و روشــنـیــش دورن
وقــتـی هــوا تـاریــکـــیـــشــو داره
حـــــس مــی کــنـــم آرومِ آرومـــم
شـــبــها خــدا تــنــهــام نـمی ذاره
هــــر روز بــــا بـــــوی طـلـــوع نـــور
تــبـــعــیــد مـیشــم کُـنـجِ این خونه
روزای مــن عـــادی و مــعــمـــولــی
شـبـهام پــر از احـــساس و بــارونه