تماشایِ " در دنیایِ تو ساعت چند است؟" یک غنیمت است.
یک ضیافتِ عاشقانه برایِ سالنهایِ بدونِ نورِ سینما.
حتما تماشایش کنید.
به قولِ مارکز : " کجاست عطر شیرین بیان نفست در این بوی گند غذای سرد؟ گل سرخت کجاست؟ عشقت کجاست؟ در دنیای تو ساعت چند است؟"
**فردا یادداشتی مفصل برایش خواهم نوشت.
من چقدر دوست داشتم این فیلم رو بر خلاف خیلی ها که میگفتن کشداره من تا آخرش حالم خوب بود !!!
موافقم. حالِ خوب فقط یکی از دستاوردهایِ تماشاگر پس از تماشایِ این فیلمه :)