استاد گفته بود :"هر کس سرِ کارش آن حرفه را دارد. از کارش که فارغ شد و آمد بیرون ، دیگر اسیرِ آن کار نیست. آهنگر ، نجار ، معلم ، پلیس ، در جایی غیر از محیطِ کارشان آن حرفه را ندارند. اما شاعر و نویسنده ، در همه جا و همه حال شاعر و نویسنده اند.
وقتی شاعری دارد از پنجره ای به دریا نگاه می کند ، نگاه نمی کند ، دارد تویِ ذهنش شعر می گوید، شعر می نویسد . . .
بخشی از قصه یِ "بچه خوابیده" از مجموعه داستانِ "تهِ خیار" __ هوشنگ مرادی کرمانی